وحدثنا أبو بكر بن أبي شيبة حدثنا عبد الله بن نمير وأبو معاوية وحدثنا زهير بن حرب وإسحق بن إبراهيم جميعا عن جرير كلهم عن الأعمش وحدثنا ابن نمير واللفظ له حدثنا أبي حدثنا الأعمش عن سعد بن عبيدة عن المستورد بن الأحنف عن صلة بن زفر عن حذيفة قال صليت مع النبي صلى الله عليه وسلم ذات ليلة فافتتح البقرة فقلت يركع عند المائة ثم مضى فقلت يصلي بها في ركعة فمضى فقلت يركع بها ثم افتتح النساء فقرأها ثم افتتح آل عمران فقرأها يقرأ مترسلا إذا مر بآية فيها تسبيح سبح وإذا مر بسؤال سأل وإذا مر بتعوذ تعوذ ثم ركع فجعل يقول سبحان ربي العظيم فكان ركوعه نحوا من قيامه ثم قال سمع الله لمن حمده ثم قام طويلا قريبا مما ركع ثم سجد فقال سبحان ربي الأعلى فكان سجوده قريبا من قيامه قال وفي حديث جرير من الزيادة فقال سمع الله لمن حمده ربنا لك الحمد.
ابوبکر بن ابی شیبه موږ ته حدیث روایت کړ، عبدالله بن نمیر او ابومعاویه یې ورته روایت کړل. همدارنګه، زُهیر بن حرب او اسحاق بن ابراهیم له جریر نه روایت کړل، او ټول یې له اعمش نه روایت کړي دي. همدارنګه ابن نمیر وویل (او لفظ له هغه دی):
پلار مې له اعمش نه روایت وکړ، له سعد بن عبیده، له مستورد بن احنف، له صله بن زفر، له حذیفه نه چې وویل:
ما یوه شپه د رسول الله صلی الله علیه وسلم سره لمونځ وکړ، هغه سوره بقره پیل کړه. ما په ځان کې وویل: په سلو آیتونو به رکوع وکړي، بیا یې دوام ورکړ. ما وویل: ټول په یوه رکعت کې لولي، همداسې یې دوام ورکړ. ما وویل: په پای کې به رکوع وکړي. بیا یې سوره نساء پیل کړه او ولوستله، وروسته یې سوره آل عمران پیل کړه او ولوستله. هغه په ترتیل لوست، کله چې په کوم آیت کې تسبیح وه، تسبیح ویل؛ کله چې په کوم آیت کې پوښتنه وه، دعا کول؛ او کله چې په کوم آیت کې تعوذ وه، پناه اخیستل.
بیا رکوع ته لاړ او ویل یې:
«سبحان ربی العظیم».
د هغه رکوع د قیام په اندازه نږدې و. بیا یې وویل:
«سمع الله لمن حمده»،
او اوږده ودرید، نږدې د خپل رکوع په اندازه. بیا یې سجده وکړه او وویل:
«سبحان ربی الأعلی»،
او د هغه سجده هم د قیام په اندازه نږدې وه. په جریر روایت کې اضافه شوې چې وویل:
«سمع الله لمن حمده ربنا لک الحمد».
(صحیح مسلم، حدیث 772)