عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ (رضي الله عنه) قَالَ:
«كَانَ النَّاسُ يُؤْمَرُونَ أَنْ يَضَعَ الرَّجُلُ الْيَدَ الْيُمْنَى عَلَى ذِرَاعِهِ الْيُسْرَى فِي الصَّلَاةِ.»
د سهل بن سعد رضي الله عنه څخه روایت دی:
«خلک به امر کېدل چې په لمانځه کې خپل ښی لاس د کيڼ لاس پر مټ باندې کېږدي.»
(صحیح بخاري، د اذان کتاب، د ښي لاس د کيڼ لاس پر ایښودو باب، حدیث 740)
نبي صلی الله علیه وسلم به کله چې لمونځ کاوه، خپل سر به یې ټیټ نیوه او نظر به یې د سجده ځای ته و.
ابن حبان (ج ۴، ص ۳۳۲) او حاکم (ج ۱، ص ۶۲۵) روایت کړی چې عایشه رضي الله عنها وویل:
«رسول الله صلی الله علیه وسلم چې کله کعبې ته داخل شو، د هغه نظر د سجدی له ځایه نه پورته کېده، تر هغې چې له کعبې نه ووت.»