دغه حدیث د پېغمبر صلی الله علیه وسلم د ناستې طريقه د دواړو سجدو ترمنځ او همدارنگه د لومړي تشهد په وخت (په څلور رکعتي او درې رکعتي لمونځونو کې) بيانوي. دغه ډول ناستې ته افتراش وايي، چې په دې توگه لمونځ کوونکی:
خپله کیڼه پښه د بدن لاندې کښېږدي او پرې کینی.
ښي پښه عمودي (قائم) ونیسي، په داسې ډول چې د ګوتو سرونه د قبلی پر لور وي.
حدیث داسې دی:
حدثنا إسحق بن إبراهيم أخبرنا محمد بن بكر قال وحدثنا حسن الحلواني حدثنا عبد الرزاق وتقاربا في اللفظ قالا جميعا أخبرنا ابن جريج أخبرني أبو الزبير أنه سمع طاوسا يقول قلنا لابن عباس في الإقعاء على القدمين فقال هي السنة فقلنا له إنا لنراه جفاء بالرجل فقال ابن عباس بل هي سنة نبيك صلى الله عليه وسلم
(صحیح مسلم، د لمونځ کتاب، د دواړو سجدو ترمنځ ناستې باب، حدیث ۵۳۶)
ژباړه:
اسحاق بن ابراهیم موږ ته روایت کړ، محمد بن بکر موږ ته خبر راکړ. همدارنګه حسن حلواني روایت کړ، عبدالرزاق یې ذکر کړی، او په لفظ یې نږدې و، دواړو وویل: ابن جریج موږ ته روایت کړ، ابو الزبیر ما ته وویل چې طاووس یې اورېدلی و، موږ له ابن عباس څخه د "پر پښو ناستې" په اړه پوښتنه وکړه، هغه وویل: دا سنت دی. موږ ورته وویل: موږ دا د پښې په وړاندې د بې احترامي په توګه وینو. ابن عباس وویل: بلکې دا د ستاسو د پېغمبر سنت دی صلی الله علیه وسلم.
له دې امله، په دواړو پښو ناستې (اقعاء) د دواړو سجدو ترمنځ ناستې سنت دی، که څه هم پېغمبر اکرم صلی الله علیه وسلم اکثره وخت د کیڼې پښې پر سر ناست وو او ښي پښه یې پورته ساتله (افتراش).