د استراحت ناستې:
کله چې تاسو د دویمې سجدې له پورته کېدو وروسته د کیڼې پښې پر سر ناست واوسئ، نو داسې ناست اوسئ تر څو د بدن ټول هډوکي په خپل ځای کې برابر شي.
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الصَّبَّاحِ ، ‏‏‏‏‏‏قَالَ:‏‏‏‏ أَخْبَرَنَا هُشَيْمٌ ، ‏‏‏‏‏‏قَالَ:‏‏‏‏ أَخْبَرَنَا خَالِدٌ الْحَذَّاءُ ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ أَبِي قِلَابَةَ ، ‏‏‏‏‏‏قَالَ:‏‏‏‏
أَخْبَرَنَا مَالِكُ بْنُ الْحُوَيْرِثِ اللَّيْثِيُّ ، ‏‏‏‏‏‏أَنَّهُ رَأَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُصَلِّي فَإِذَا كَانَ فِي وِتْرٍ مِنْ صَلَاتِهِ لَمْ يَنْهَضْ حَتَّى يَسْتَوِيَ قَاعِدًا.
(صحیح بخاري ۸۲۳)
ژباړه:
محمد بن صباح موږ ته روایت کړ، هغه وویل: هشیم موږ ته خبر راکړ، هغه وویل: خالد حذّاء موږ ته روایت وکړ، د ابی قلابة څخه، هغه وویل:
مالک بن حُویرث لیثي موږ ته وویل چې هغه لیدلی و چې پېغمبر صلی الله علیه وسلم لمونځ کوي، او کله چې د هغه په لمونځ کې وروستۍ رکعت (وتر) وه، نو تر هغې پورته کېده نه تر څو چې په ناستې کې سم برابر شي.
همدارنګه پېغمبر صلی الله علیه وسلم د دویمې رکعت لپاره پر ځمکه (د دواړو لاسونو پر سر) تکیه کول، او کله چې تاسو پورته کېدل، د دواړو لاسونو مټې تړلې پر هغې تکیه کول.