د اهلِ حديث له نظره، د تشهد پر مهال د سبابې (اشارې) ګوتې پورته کول يو ثابت او څرګند سنت دی. خو د هغې د حرکت ورکولو (خوځولو) يا ثابت ساتلو په اړه د علماوو تر منځ مشروع اختلاف شته، ځکه دواړه طريقې د رسول الله ﷺ له سنتو څخه روايت شوي دي. خو د سبابې ګوته بايد د ټول تشهد پر مهال پورته وي.
حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، ‏‏‏‏‏‏حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ الْمُفَضَّلِ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ عَاصِمِ بْنِ كُلَيْبٍ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ أَبِيهِ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ وَائِلِ بْنِ حُجْرٍ، ‏‏‏‏‏‏قَالَ:‏‏‏‏ قُلْتُ لَأَنْظُرَنَّ إِلَى صَلَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَيْفَ يُصَلِّي، ‏‏‏‏‏‏قَالَ:‏‏‏‏ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ فَكَبَّرَ فَرَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى حَاذَتَا أُذُنَيْهِ، ‏‏‏‏‏‏ثُمَّ أَخَذَ شِمَالَهُ بِيَمِينِهِ، ‏‏‏‏‏‏فَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يَرْكَعَ رَفَعَهُمَا مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ وَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى رُكْبَتَيْهِ، ‏‏‏‏‏‏فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ رَفَعَهُمَا مِثْلَ ذَلِكَ، ‏‏‏‏‏‏فَلَمَّا سَجَدَ وَضَعَ رَأْسَهُ بِذَلِكَ الْمَنْزِلِ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ، ‏‏‏‏‏‏ثُمَّ جَلَسَ فَافْتَرَشَ رِجْلَهُ الْيُسْرَى وَوَضَعَ يَدَهُ الْيُسْرَى عَلَى فَخِذِهِ الْيُسْرَى وَحَدَّ مِرْفَقَهُ الْأَيْمَنَ عَلَى فَخِذِهِ الْيُمْنَى وَقَبَضَ ثِنْتَيْنِ وَحَلَّقَ حَلْقَةً، ‏‏‏‏‏‏وَرَأَيْتُهُ يَقُولُ هَكَذَا:‏‏‏‏ وَحَلَّقَ بِشْرٌ الْإِبْهَامَ وَالْوُسْطَى وَأَشَارَ بِالسَّبَّابَةِ.
موږ ته حديث وکړ مسدّد، ويې ويل: موږ ته حديث وکړ بشر بن مفضل، له عاصم بن کُليب، له خپل پلار څخه، له وائل بن حجر رضي الله عنه څخه، هغه وويل:
ما وويل غواړم چې زه به د رسول الله صلی الله علیه وسلم لمانځه ته وګورم چې څنګه لمونځ کوي.
نو رسول الله صلی الله علیه وسلم ودريد، قبله ته یې مخ کړ، تکبير يې ووايه او دواړه لاسونه يې داسې پورته کړل چې د غوږونو تر څنګ برابر شول، بيا يې چپه لاس د ښي لاس په وسيله ونيوه. کله چې يې اراده وکړه چې رکوع ته لاړ شي، بيا يې همداسې لاسونه پورته کړل، بيا يې لاسونه پر زنګنو کېښودل. کله چې له رکوع څخه سر پورته کړ، بيا يې لاسونه همداسې پورته کړل. کله چې يې سجده وکړه، خپل سر يې د دواړو لاسونو تر منځ په هماغه ځای کې کېښود. بيا کښېناست، خپله چپه پښه يې خپره کړه، چپه لاس يې پر چپ ران کېښود، ښی آرنج يې پر ښي ران ايښی، دوه ګوتې (منځنۍ او بې‌نومه) يې راټولې کړې او يوه کړۍ يې جوړه کړه، او ما وليدل چې هغه داسې وکړل – بشر وايي: ده د شست او منځنۍ ګوتې کړۍ جوړه کړه او د سبابې په ګوته يې اشاره وکړه.
(سنن ابوداود 726)