د جنازې لمونځ د نارینه او ښځینه دواړو لپاره جائز دی:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ ﷺ قَالَ: «مَنْ شَهِدَ الْجَنَازَةَ حَتَّى يُصَلِّيَ فَلَهُ قِيرَاطٌ، وَمَنْ شَهِدَهَا حَتَّى تُدْفَنَ كَانَ لَهُ قِيرَاطَانِ». قِيلَ: وَمَا الْقِيرَاطَانِ؟ قَالَ: «مِثْلُ الْجَبَلَيْنِ الْعَظِيمَيْنِ». ابو هریره رضی الله عنه روایت کوي چې نبي ﷺ وفرمایل:
«څوک چې د جنازې په لمونځ کې حاضر شي تر څو لمونځ پرې وکړي، یو قیراط ثواب لري؛ او څوک چې پاتې شي تر څو جنازه دفن شي، دوه قیراط ثواب لري.»
پوښتنه وشوه: دوه قیراط څه دي؟ وفرمایل: «لکه دوه لوی غرونه.»
(صحیح بخاري 1325)
د ښځو د جنازې سره تګ:
عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ قَالَتْ: نُهِينَا عَنِ اتِّبَاعِ الْجَنَائِزِ، وَلَمْ يُعْزَمْ عَلَيْنَا.
ام عطیه رضی الله عنها وفرمایل:
«موږ (ښځې) د جنازې د تعقیب څخه منع شوې وو، خو منع په مطلق او قطعي ډول نه وه.»
(صحیح بخاري 1278، صحیح مسلم 938)
د محدثینو عمومي نظر (شافعي، مالکي، حنبلي):
ښځې د جنازې د تعقیب څخه منع شوې، خو منع تحریمي قطعي نه دی (یعنې مکروه دی، حرام نه دی).
ځینې محدثین لکه ابن حزم: د سخت منع د نشتوالي په اساس ویلي، دا کار جائز دی، خو غوره نه دی.